Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Drop arabski (Ardeotis arabs)
Systematyka
rząd: dropie (Otidiformes)
rodzina: dropie (Otididae)
gatunek: drop arabski (Ardeotis arabs)
Charakterystyka/morfologia.
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz. Tak jak u wszystkich dropi samce są znacznie większe od samic. Największą odnotowaną wagą samca tego gatunku było 16,8 kg. Najczęściej samce osiągają wagę 5,7 - 10 kg i długość ciała około 100 cm. Samice ważą 4,5 – 7,7 kg a długość ciała 70 – 92 cm. Wyglądem podobne do dropia olbrzymiego, jednak ich sylwetka jest bardziej smukła. Drop arabski ma cieńszą szyję z delikatnym falistym rysunkiem. Na głowie krótki zwykle złożony czub. Brązowy wierzch ciała i brązowe skrzydła z biało – czarnym kraciastym wzorem. Spód ciała biały. Latają niechętnie. Długie silne nogi pozwalają im biegać z prędkością 40 km/h. Są bardzo czujne i płochliwe. Zwykle żyją samotnie lub w parach. Głos to zgrzytliwy rechot i długi gwizd. Populacja na Półwyspie Arabskim jest osiadła. Niektóre osobniki afrykański migrują w zależności od pory roku.
Biotop/ preferencje pokarmowe.
Drop arabski występuje w Afryce, w Mauretanii, Sudanie, Etiopii, Erytrei, Kenii, Somalii. Na Półwyspie Arabskim w Jemenie i Arabii Saudyjskiej. W zależności od występowania wyróżniono 4 podgatunki. Podgatunek Ardeotis arabs lynnesi z zachodniego Maroka, prawdopodobnie wymarły - nie był stwierdzony od 1962 roku.
Drop arabski preferuje otwarte tereny sawanny z zaroślami i tereny półpustynne. Na Półwyspie Arabskim spotykany na łąkach a czasem nawet w rzadkich lasach. Żeruje przeważnie wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Upalną porę dnia spędza w cieniu. Pożywienie stanowią szarańcze, chrząszcze, małe ssaki, pisklęta innych ptaków i gady. Uzupełnienie diety stanowią nasiona i owoce takie jak ogórecznik lekarski, dziki melon i owoce drzewa arakowego. Podobnie jak dropie olbrzymie przepadają za gumową wydzieliną akacji.
Rozwój osobniczy.
Gniazdo stanowi płytki dołek czasem wyłożony niewielką ilością drobnych roślin. Samica składa jedno do dwóch jaj. Jaja mają chropowatą powierzchnię i maskujące ubarwienie. Wysiadywaniem i wychowaniem młodych zajmuje się wyłącznie samica. Czas inkubacji wynosi 20 do 25 dni. W przypadku zagrożenia lęgu samice nie uciekają ale próbują odciągnąć drapieżnika od gniazda i piskląt.
Status gatunku
W wieku XX gatunek liczny uważany za nie zagrożony. Jednak od roku 2012 zmienił status na zagrożony. Przyczyną dużego spadku populacji są polowania i degradacja siedlisk.
Przygotował: Jan Ławicki
pasjonatów i miłośników o różnorodnym doświadczeniu i osiągnięciach.