Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Haczykodziobek śniady (Diglossa plumbea)
Systematyka
Rząd: wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: tangarowate (Thraupidae)
Gatunek: haczykodziobek śniady (Diglossa plumbea)
Charakterystyka/morfologia
Gatunek opisany w 1861 roku przez niemieckiego ornitologa Jeana Louisa Cabanisa. Dorosłe osobniki osiągają wagę około 9 g i długość ciała 10 cm. Samiec ma niebiesko - szary wierzch ciała. Gardło i pierś ołowiowo szare. stąd łacińska nazwa gatunkowa „plumbea” oznaczająca kolor ołowiany, ołów. Ogon i skrzydła czarne z szarym kolorem krawędzi piór. Na śpiew samca składa się z mieszanka gwizdów i świstów. Samica ma wierzch ciała oliwkowo – brązowy, gardło i pierś jaśniejsze od samca. W dolnej, tylnej części ciała pióra mają odcień cynamonowy. Dziób jest charakterystyczny dla tego gatunku, lekko zadarty ku górze z haczykowatym zagięciem jego górnej końcówki. Młode osobniki są podobne do samic ale ich pierś i brzuch są płowo żółte z lekkim prążkowaniem. Na skrzydłach młodych występują dwa płowe paski. Wyróżniono dwa podgatunki:
Diglossa plumbea plumbea - występujący w Kostaryce i zachodniej Panamie
Diglossa plumbea veraguensis - występujący w panamskiej prowincji Veraguas.
Gatunek ściśle terytorialny, nie wykazuje tendencji migracyjnych.
Biotop/ preferencje pokarmowe
Gatunek endemiczny, występujący tylko na wyżynach Kostaryki i zachodniej Panamy. Dolna granica jego zasięgu wynosi od 1200 m na północy Kostaryki do 1900 m w górach południowych. Zwykle spotyka się ptaki pojedyncze lub w parach. Preferują słoneczne otwarte polany z gęstym kwitnącym poszyciem, obrzeża lasów, a także ogrody. Podstawowe pożywienie stanowi nektar różnych gatunków kwiatów, dodatkowo także drobne owady. Od specyficznego sposobu odżywiania wzięła się angielska nazwa tego ptaka „Slaty Flowerpiercer”. Ptak dziurawi dziobem podstawę kwiatów i przez powstały otwór za pomocą pędzelkowatego języka spija nektar. Stanowią konkurencję dla kolibrów odżywiających się podobnymi gatunkami nektaru. Często są przez nie atakowane i mimo swej fizycznej przewagi, ustępują i chronią w zaroślach.
Rozwój osobniczy
Okres rozrodczy trwa od sierpnia do grudnia, w rzadkich przypadkach także w marcu. Gniazdo na krzewie lub drzewie buduje samica. Gniazdo jest stosunkowo duże. To solidna kubkowa budowla z grubych części roślinnych, wyłożona drobnymi włóknami, zwykle umiejscowione na wysokości od 40 cm do 4 metrów nad ziemią. Samica składa dwa jasnoniebieskie jaja, pokryte jasnobrązowymi cętkami. Czas wysiadywania to zwykle 12 do 14 dni, i zajmuje się nim tylko samica.
Status gatunku
Na Czerwonej Liście Światowej Unii Ochrony Przyrody gatunek jest wymieniony jako niezagrożony. Obszar występowania jest niewielki, ale liczba osobników jest stabilna.
Przygotował:
Jan Ławicki
pasjonatów i miłośników o różnorodnym doświadczeniu i osiągnięciach.