Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Kokoszka (Gallinula chloropus)
Systematyka
rząd: żurawiowe (Gruiformes)
rodzina: chruścielowate
gatunek: Kokoszka (Gallinula chloropus)
Charakterystyka/ morfologia
Znacznie mniejsza od łyski i od niej smuklejsza. Dorosłe ptaki oprócz białej smugi biegnącej wzdłuż boku i białych zewnętrznych pokryw podogonowych są łupkowato- czarne. Blaszka skórna na czole i dziób czerwone, u młodych brązowo- zielone. Koniec dzioba żółty. Nogi zielone z czerwoną „podwiązką” powyżej stawu. Palce długie. Białe pióra podogonowe szczególnie dobrze widoczne, gdy ptak pływa i jest niepokojony. Zazwyczaj lata nisko nad wodą, przy czym nogi zwisają bezwładnie. Młode ptaki są brązowawe. Wędrowna. Przylot w marcu lub w kwietniu, odlot od września do listopada. Rozpoznać ja można po kurowatych ruchach i częstym podrygiwaniu podczas chodzenia. Płynąc po wodzie kurka jest wysoko wynurzona nad wodę i kiwa równomiernie ogonem i głową. Usłyszeć można jej przenikliwe "krik", w czasie toków także nocami. Długość ciała 28 – 40 cm, rozpiętość skrzydeł 50 – 55 cm, waga 170 – 490 g. Gatunek osiadły lub koczujący.
Biotop/ preferencje pokarmowe
Pospolita i rozpowszechniona w mniejszych jeziorach, stawach, torfiankach, starorzeczach i rowach o odpowiednio bujnej roślinności przybrzeżnej. W skład zróżnicowanej diety wchodzą: owady, ślimaki, małże, dżdżownice, kijanki, młode pędy roślin, nasiona, jagody, opadłe owoce. Pokarm zbiera zarówno na lądzie, jak i na powierzchni wody i pod wodą. Dobrze pływa i nurkuje, a także chodzi po drzewach.
Rozwój osobniczy
Ptaki osiadłe zaczynają toki już późną jesienią. Na lęgowiska populacje wędrowne przylatują natomiast w połowie marca. Tu łączą się w pary i zajmują swoje rewiry. Samce próbują zaimponować samicom pokazując im białe pokrywy podogonowe, które pełnią funkcję sygnalną. Poza tym udają czyszczenie piór. Samica wybiera partnera, ale to on szuka terytorium i miejsca na gniazdo. U kokoszek wodnych zachodzi częściowe odwrócenie ról płci. Samiec więcej czasu spędza na opiece nad potomstwem, a w trakcie łączenia się w pary to samice toczą walki o małe, ale bardzo opasłe samce. Tłumaczy się to dłuższym czasem spędzanym przez przyszłych ojców na gnieździe. Poczyniono też obserwacje, kiedy samice składały jaja do gniazd dwóch samców. Gniazdo w pobliżu wody, na ziemi lub niskich krzewach, usłane z suchych źdźbeł trzciny i z liści, ukryte wśród roślinności. W ciągu roku wyprowadza 1 do 4 lęgów , składając w marcu – sierpniu 6 do 11 oliwkowo-żółtych nakrapianych równomiernie na brązowymi i czarnymi kropkami jaj. Jaja wysiadywane są przez okres 17 do 22 dni przez obydwoje rodziców na przemian. Pisklęta opuszczają gniazdo po kilku dniach, dobrze pływają w 3 dniu życia, a nurkują w 8 dniu. Do tego czasu karmią je oboje rodzice, a pisklęta z późniejszych lęgów są również karmione przez starsze rodzeństwo. Już po opuszczeniu gniazda pisklęta długo w nim, lub w jednym z dodatkowych gniazd zbudowanych przez samca, nocują. Samodzielnie potrafią żerować po 3 tygodniach. Podczas rozpoczęcia drugiego lęgu w czerwcu i lipcu pisklętami opiekuje się samiec. Zdarza im się nawet wyprowadzać III lęg. Rodzice mogą opuszczać tereny lęgowe i przenosić się na inne obszary, gdzie po założeniu "gniazda do spania" zajmują się wychowywaniem młodych. W gnieździe młode śpią w nocy i przebywają w czasie chłodnej pogody.
Status gatunku
W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową.
Przygotowała: Wanda Kula
pasjonatów i miłośników o różnorodnym doświadczeniu i osiągnięciach.